یادداشت یک معلم به مناسبت 12 اردیبهشت روز معلم.

 کلمات کمک نمی کنند تا این روز را خدمت معلمان سرزمینم تبریک بگویم!!
تبریک به خیل معلمان جوانی که از سر استیصال و بیکاری معلم شده اند! "از بدِ حادثه اینجا به پناه آمده اند"
به معلمانی که مجبورند به شیوه های منسوخ آموزش دهند!
 به معلمانی که درسهایی آموزش می دهند که خود از بی ارزشی و ناکارآمدی ان درس مطلعند!
معلمانی که کلاسهای شلوغ و بی روح را اداره می کنند!
 به معلمانی که تنها وسیله ی آموزشی شان تخته سیاه است و گچ که اگر آن هم باشد.
معلمی که در کپر و زاغه درس می دهد!
به معلمی که در سال، توانایی خرید لباس مناسب و فاخری که لااقل ظاهری زیبا برایش به ارمغان بیاورد ندارد!
به معلمی که راننده آژانس هست!
به معلمی که سر چند ساعت اضافه کار حاضر است تن به هر خفتی بدهد!
به معلمی که علمش به روز نیست. ضمن خدمتهای بی فایده را باید بگذراند!
به معلمی که کرنشگری را بجای آزادگی آموزش می دهد.
به معلمی که حقوقش کمتر از حدود 200 دلار است!
به معلمی که باید پول گچ را هم با هزار منت از والدین بگیرد و دائم بشنود که تلوزیون گفته مدارس نباید پول بگیرند!
به معلمان حق التدریس و معلم مدارس غیر دولتی که از آنها بیگاری می کشند!
به کدام معلم باید تبریک گفت؟
به معلمی که باید به دانش آموزش سفارش کند اگر دنبال علایقت بروی دنبال هنر، دنبال ادبیات، دنبال فلسفه، فیزیک، ریاضی و. ، در آینده یا باید از این کشور بروی یا بیکاری و اگر شانس بیاوری منشی گری و اسنپ و تاکسی در انتظار توست! چه دوست داری چه نداری فقط باید پزشکی بخوانی!!!
به معلمی که هیچ گاه دیده نمی شود و صدایش شنیده نمی شود.
اینجا سرزمین عجایب است
اینجا روز معلم، روز کارگر، روز مهندس، روز دانشجو، روز جوان، روز دختر، روز زن، روز محیط زیست و. تبریک ندارد.
فقط باید تمام روزها را تبریک گفت به اختلاسگران، دلالان سودجو، کارچاق کن ها و نمایندگان مجلسی که چقدر راحت زیر قول و قرارشان زده اند؛ پزشکانی که حتی حاضر نیستند، مالیات اندکشان را هم بپردازند! باید همه ی روزها را تبریک گفت به نکبت زاده ها، به دلالان کنکور، به صاحبان مدارس آنچنانی که از جداسازی انسانها و نابرابری ها جیب خود را پر کرده اند! آری همه روز، روز آنهاست!
ولی روی دلم یک مطلب سنگینی می کند و وقتی می خواهم بنویسم پرده اشک روی چشمانم کشیده شده است که در آشکارا چیزی را نمی بینم
میخواهم روز آزادگی و انسانیت را تبریک بگویم به معلمان دربند
کسانی که به خاطر گرفتن حق معلمان و متعلمان این سرزمین که اکنون گرفتار زندانند!
 چقدر همه ما مدیونیم، به این عزیزان به این شیران و دلیران!
روز شرف و آزادگی و انسانیت را به معلمان در بند تبریک می گویم!
که این بزرگواران را باید این گونه با سروده شاعر آزاده فرخی یزدی توصیف کرد:
همین بس است ز آزادگی نشانه ما
که زیر بار فلک هم نرفته شانه ما